Kalendarz
pn |
wt |
sr |
cz |
pt |
so |
nd |
27 |
28 |
29 |
30 |
31 |
01 |
02 |
03 |
04 |
05 |
06 |
07 |
08 |
09 |
10
|
11 |
12 |
13 |
14 |
15 |
16 |
17 |
18 |
19 |
20 |
21 |
22 |
23 |
24 |
25 |
26 |
27 |
28 |
29 |
30 |
Archiwum 10 listopada 2008
Jakże godny podziwu
Ten, co nie myśli: "Życie umyka",
Gdy widzi błyskawicę!
Autor haiku widzi bowiem i ukazuje rzeczy w ich "takości", bez żadnego komentarza; takie zapatrywanie na świat Japończycy nazywają sono-mama "po prostu tak, jak jest" lub też "po prostu tak".
Chwasty na polu ryżowym,
Ścięte i pozostawione tak po prostu -
Nawóz!
Człowiek kierujący się zen nie ma oceniającego umysłu, lecz tylko to, co wie i widzi; wyraża to niemal dokładnie Gochiku w następującym haiku:
Długa noc;
Szmer wody
Mówi, co myślę.
I jeszcze bardziej wprost:
Gwiazdy w stawie;
Znów zimowa mżawka
Marszczy wodę.
Wiersze haiku i waka być może łatwiej niż malarstwo oddają subtelne różnice pomiędzy czterema nastrojami sabi, wabi, aware i yugen. Cicha, przejmująca samotność sabi widoczna jest w wierszu:
Na uschniętej gałęzi
Przysiadła wrona
W jesienny wieczór.
Poezja haiku rozwinęła się głównie dzięki Basho (1643-1694), którego odczuwanie zen najlepiej wyrażało się w poezji całkowicie zgodnej z duchem wu-shih - "nic szczególnego". "Aby pisać haiku - powiedział - postaraj się o małe dziecko". Wiersze Basho mają tę samą natchnioną obiektywność, jaką ma dziecięce wyrażanie zafascynowania, i przywracają nam to samo poczucie świata, jakie mieliśmy, gdy po raz pierwszy pojawił się on przed naszymi zdumionymi oczyma.
Zapalasz ogień;
Pokażę ci coś ładnego -
Wielką kulę śniegową!
Basho pisał swoje haiku w najprostszej odmianie mówionego japońskiego, unikając języka literackiego i "przeintelektualizowanego", tworząc w ten sposób styl, dzięki któremu poetami mogli się stać prości ludzie. Współczesny mu Bankei uczynił to samo dla zen, jak bowiem mówi w jednym ze swych doka Ikkyu:
Cokolwiek dzieje się wbrew
Zamysłom i woli prostych ludzi,
Staje na drodze Prawa Ludzi
I Prawa Buddy.
Jest to zgodne z duchem powiedzenia Nan-ch'uana, że "prosty umysł jest tao", gdzie "prosty" oznacza raczej "zwyczajnie ludzki" niż "po prostu wulgarny". W ten oto sposób siedemnasty wiek był okresem niezwykłego upowszechniania się atmosfery zen w Japonii - z grup mnichów i samurajów